Ляпис Трубецкой

У дзяцінстве чакаў цемру,
З'яўляўся хвалюючы сэнс.
Вадзіў індзейскую хэўру
У цёмны Кайкаўскі лес.
Глядзеў у глыбокі калодзеж:
Там жыў бяскрылы анёл.
Шукаў чарадзея, а дзе ж ён?
Хацеў, каб на месяц адвёў.
Місяць, братка мой!
Місяць мой!
Місяць, братка мой!
Місяць мой!
Хаваўся ў цудоўны асіннік,
Дзядуля шукаў з бізуном.
Наводзіў на поўнач гадзіннік,
Каб здацца ночы ў палон.
Вера травня — восень,
Сонца — толькі ў снах.
Маіх архангелаў — восем,
Ляцяць, як птушкі на дах.
Місяць, братка мой!
Місяць мой!
Місяць, братка мой!
Місяць мой!